De Stad voor een Koningin

Kia Ora,
Ook na m’n nachtje in Franz Josef, waarna ik weer helemaal blij was omdat ik kon smsen. :) (Tot voorheen wilde hij namelijk op het zuidereiland m’n telefoon niet registreren… maar dit had ik al eerder verteld) Moesten we ook deze ochtend weer vroeg op om ons door de Southern Alps richting Queenstown te worstelen. De ochtend was eigenlijk vrij saai aangezien het alleen maar regende en alles oeral groen was direct naast de weg, waardoor je weinig uitzichten had. Het enige wat een beetje grappig was, waren de mensen naast me. Sonja had namelijk met me geruild waardoor ik helemaal voorin de bus naast Eduard zat. (Maar goed ook, want Sonja met dr hoogtevrees was vast geen goede combinatie geweest hier ;) ) Die viel alleen steeds in slaap, wat het er niet veel levendiger op maakte ;)
De mensen naast me echter zorgden voor meer vermaak. Beiden waren alleen op reis, waarvan de vrouw de hele dag platgereden opossums heeft geteld (wat een leven he? ;) ) en de andere (door Eduard “Erik Engerd” genoemd), die had zodra hij zijn mond open deed wat weg van Michael Jackson. (Je kan je dus wel voorstellen hoe zijn stem klonk ;) ) Dus vanaf nuheet die vent ook Michael Jackson of Erik E. :-P

Na de koffiestop in een godsverlaten klein kustplaatsje was het op naar Haast Pass. Voor we daar waren stopten we echter nog even kort voor een foto bij Thundercreek Falls. Echt vet om van zo dichtbij te zien. En geweldig mooi blauw helder water! (Zo blauw dat het je bijna ergens aan doet denken… :$ )
Het begin van Haast Pass was op een brug, die “Gates of Haast” heette (naar de man die de Haast Pass heeft bedacht/ontdekt). Vlak hierna kon je in het gesteende de breuklijn zien tussen de Tasmaans-Australische plaat en de Pacific plaat. We gingen dus weer terug richting de Pacific en richting het mooie weer. Dit was ook goed te merken want na Haast Pass veranderde de vegetatie & trok de hemel ineens binnen een half uurtje helemaal open. Terwijl het in Franz Josef nog steeds regende… ;)
Na een korte lunchstop, waar het heerlijk weer was en ze iets anders dan de gebruikelijke pompoensoep (de hele vakantie is de soep van de dag al pompoensoep) serveerden, gingen we door voor 2 korte fotostops. De ene bij Lake Wanaka, welke als een grote lichtblauwe deken over het landschap lag, de andere bij Lake Hawea. Beide leverden echt fantastische plaatjes op! Helder blauw, echt mooi is dat! Echt geweldig hoor, die mooie blauwe kleur van die meren hier. Je houdt gewoon spontaan van de kleur blauw als je het ziet. ;) (Je zou toch maar iemand vinden met blauwe ogen, dan denk je meteen hieraan terug…)

Hierna reden we door naar een boerderij, die heette Mrs Jones. Hier verkochten ze speciaal vruchtenijs, waar onze tourguide al aan het begin van de reis over had verteld en ze nu ds ook iedereen aanspoorde om er eentje te proeven. Natuurlijk heb k daar ok zeker met het onwijs lekkere weer dat we aan deze kant van de alpen weer hadden en de enormde droogte ook zitten smikkelen van een ijsje. Zo aan de andere kant van de Southern Alps is erg indrukwekkend, vooral vanwege de vergezichten. Het is echter wel frapant om te zien hoe je van een soort van regenwoud naar een droge dorre vlakte kan gaan. Miraculeus! Vanaf Mrs Jones was het door het goudmijngebied (het lijkt heir vor mijn gevoel net op Texas ofzo joh ;) ) richting een goudmijnersstadje, Arrowtown genaamd. Deze onleent zijn naam aan de Arrowriver, die z’n naam weer heet vanwege z’n uiterlijk. Het zou lijken als of er steeds overal pijlen in de rivier zouden vliegen. In Arrowtown, wat echt nog een hoofdstraat had als uit het Wilde Westen (dezelfde stijl), zijn we nog even rondgelopen. Gandalf heeft hier toch een LoTR-ring (the one ring natuurlijk) gekocht. Na 2 stops echter gingen we eindelijk door naar het hotel. De eerste was een of ander kerkje waar een zuster Mary MacKillop zou hebben gewoond. Zij zou de eerste kiwi zijn die heilig verklaard wordt, maar daar wachten ze hier nog op. Hierna reed Andy onze bus nog even de berg op (zelfs nog een stuk op graffelroad war ons net een stel Landrovers waren voorgegaan), waar we echt een geweldig mooi uitzicht hadden over de vallei en je zelfs al Lake Wakatipu, waar Queenstown aanligt, kon zien liggen. (Queenstown heeft zijn naam te danken aan de vestiger, die deze plek alleen een koningin waardig vond)
In het hotel eenmaal aangekomen en horende dat ze een zwembad hadden zijn we eerst even de wasmachine vol gaan gooien (want we zaten hier 2 dagen) en toen het zwembad ingedoken. Nou ja… het zwembad zou door de zon verwarmd zijn maar was echt ijskoud! Brrrrrr, dus uiteindelijk belanden we in de jacuzzi. Gandalf was alleen zo handig om op het randje uit te glijden en op z’n elleboog en pols te landen. Die had dus flink pijn en ik heb hem dus richting de receptie gestuurd. (Ik ga me dr niet aan wagen om e voelen, dat is net niet mijn ding) Hier stond toevallig Mary, die uiteindelijk Chris had gebeld, die samen met Sonja & Gandalf naar het Medical Center is gegaan.
Omdat het al zo laat was, konden ze geen rontgenfoto’s meer maken, maar ze dachten niet dat het gebroken was. Uiteindelijk kwam ik omdat ik dus even Gandalf zijn spullen moest pakken (en we heel tactvol helemaal in de verste hoek van het hotel zaten), veelste laat bij het eten. Gelukkig kon ik nog bestellen, maar het verhaal had zich al als een lopend vuurtje verspreid en dus werd ik bij een paar tafels opgehouden voordat ik aan de jongerentafel (ja ja, we zaten met alle 6 jongeren aan één tafel) kon aanschuiven. Het was erg gezellig en tijdens het eten viel me oko één van de obers op. Ik had het idee dat ie Frans was, dus trok ik de stoute schoenen aan en vroeg ik het hem. Zo raakte ik uiteindelijk even met hem aan de praat, waar hji mij ook o.a. vertelde wat hij hier in NZ deed. Dit was erg gezellig!! En weer een gelegenheid om mn frans eens te oefenen. :) Leuke kerel en het was ook wel leuk, want volgens ij vond hij het ook niet erg dat ik er zat. ;) (Als je begrijpt wat ik bedoel)
Na het eten weer nog even met Yannick, de ober, staan praten, maar hij moest uiteindleijk ook weer verder aan het werk. Erg jammer… (Wel grappig hoor! Zó heb je een soort flirt met een ober, eerder die dag zat ik ook al bijna vast in de lift met één van de porters. Nou was dat ook geen straf geweest hoor ;) want ook hier had ik dan zeker iets aangenaamds gehad om naar te kijken… Helaas ;) was het slechts een kwestie van een verkeerd geplaatste bagagekar, waardoor er al weinig ruimte overbleef in de lift, waardoor de liftdeur niet opende. Dit was namelijk zo verholpen… Dus geen opsluiting met de porter in de lift…)
Omdat we zo gezellig hadden zitten eten met alle jongeren, gingen we daarna nog even in de bar zitten kaarten met z’n allen. Waar ik tot de ontdekking kwam dat ik nog was in de droger had zitten. Oops! Dus ik als een idioot dat eruit gehaald en me nog even bij de rest gevoegd. Ze waren aan het kaarten. Helaas was de gezelligheid van korte duur en dook ik snel mn bedje in.