Lord of The Rings in Queenstown

De volgende ochtend kon in eindelijk een beetje “uitslapen”, maar toch werd ik ect knetter vroeg wakker. Lekker balen dus! Gelukkig was het uitzicht van onze kamer (want ja, we hadden een kamer met Lake Side View, al moest je dr wel moeite voor doen) erg mooi en ben ik uiteindelijk maar vroeg opgestaan om even m’n overhempje met de hand te wassen, om om 7.00 heel kort even de gym in te duiken voor ’t ontbijt. Ook de gym en de sauna hier hebben Lake Side View (net als het restaurant), dus echt geweldig! Adembenemend zoals je de bergen van kleur ziet veranderen door de dag heen! Toen was het vlug vlug onder de douche door richting ontbijt.
Ik was nog niet binnen bij ’t ontbijt of ik liep de charming franse ober, Yannick, alweer tegen het lijf. Wederom even gezellig mee staan kletsen voor mn ontbijt. Hij zag er nogal moe uit, maar dat kon ook wel kloppen, want hij had namelijk niet geslapen omdat hij naar een feestje was geweest de avond ervoor en om 5.00 weer moest beginnen. Ai ai, arme jongen! Ik heb snel m’n ontbijt naar binnen gewerkt (want er was weinig tijd over) en vervolgens werden we opgepikt om 8.30 voor onze Lord of the Rings-safari tour. :) Een echte Outback Jack kwam ons met een 4-wheel drive Landrover ophalen. Geniale vent hoor! Hij kwam eigenlijk uit Zuid-Afrika en verstond dus ook nederlands en kon ook Zuid-Afrikaans. Echt lachen hoor! Maar goed dat we het van te voren wisten anders had je nogal ongemakkelijke momenten kunnen krijgen. Hij had ook z’n zoon meegenomen, die toevallig die dag 18 was geworden. Lee heette die jongen. Aardige leuke gozer hoor. :)

Wij dus op LoTR-safari. Werden we echt helemaal de bergen opgereden in dit geval “the Remarkebels”, zoals ze hier heten welke in de film dienst deden als “the Misty Mountains”. Sonja kreeg alleen spontaan last van d’r hoogtevrees toen we al omhoog reden en Eduard waarde zich niet eens aan het laatste stukje naar de top wandelen. Wel een geweldig uitzicht zeg! Een beetje frisjes, maar ja wat verwacht je anders op meer dan 700m hoogte op de vroege ochtend. ;) Die kerel pakte z’n boek erbij en liet ons op een aantal plekken zien waar ze hadden gefilmd. In dat boek stonden dan steeds de filmbeelden en de lokaties (met foto) zodat je kon vergelijken. Echt amazing! (Natuurlijk heb ik dit boek in m’n bezit. Ech gaaf, zeker aangezien je het boek niet buiten NZ schijnt te kunnen kopen…) Je moet wel een beetje inbeeldingsvermogen hebben (er is natuurlijk ook nog veel gebruik gemaakt van de computer), maar sommige plekken zijn vrij duidelijk!
Aan het einde van deze tour ging die kerel nog 4-wheel drive midden door de rivier. Vet gaaf man! Super stoer!! Toen zijn we nog even gestopt voor een kopje thee en heb ik direct mn schoenen uit gedaan om te pootje baden. Nou dit was echt ijzigkoud!! Brrrrrrr!! M’n poten vroren er gewoon spontaan af zodra je erin stapte. Helaas was voor wat mooie foto’s alleen wel een positie in het water vereist, waardoor ik ds echt steeds snel dr in en dr ui ging. Brrrrr!!! Gelukkig heb ik al m’n tenen nog en zijn er geen afgevroren. ;) Na onze thee ging onze Outback Jack (omdat we in een goudmijnstadje zaten, Arrowtown) ons laten zien hoe je daar naar zocht. (Met de pan en schep erbij) Als grapje had hij toen zijn eigen gouden trouwring afgedaan en in zijn pan gegooid, waardoor Gandalf toen hij die ring zag natuurlijk helemaal door het dollen was. Hahaha ;) Tot ie doorkreeg dat het de ring van die man was. Uiteindelijk heb ik zelfs nog 2 kleine stukjes goud gevonden! :-D Super tof man!!!!! Dit zitten nu us in een papiertje in mn portemonnee.

Na dit hele avontuur reed die kerel over echt 4-wheel drive terrein terug naar Queenstown waar Gandalf & ik eruit werden gezet omdat er nog even foto’s van z’n arm gemaakt moesten worden. Dit kon de dag ervoor namelijk niet. Het duurde even, maar goed ik ben niet anders gewend in ziekenhuizen. Alsik d’r zelf ben, duurt het ook altijd heel lang. (En ik kom er toch met enige regelmaat) De foto’s lieten niks bijzonders zien behalve dan dat de dokter verbaasd was over de grote botten van Gandalf. Die d’r zich met een drukverband en een mitella voor de komende 3 weken vanaf heeft gemaakt. Een flinke meevaller dus! :)

Toen we eenmaal klaar waren in het Medical Center was het snel even wat voor de lunch regelen (ik had namelijk sinds het ontbijt niks meer gegeten, wat je om 14.00 toch wel merkt…) en even langs de supermarkt voor water. Gandalf tracteerde op lunch bij MacDonalds (tot nu oe hebben we in alle grote plaatsen de Mac, KFC en Burgerking allemaal binnen no time weten te vinden :-P), wat dus op een Happy Meal neer kwam. Alleen moesten we het wel meenemen richting het hotel omdat het tegen drieen begon te lopen en we om 15.30 vanuit het hotel met de groep zouden vertrekken voor het diner. Kortom snel de taxi in, en de berg op.
Van de lunch is toen in het hotel ok weinig gekomen omdat ik nog m’n shirtjes & overhemden moest strijken, dus uiteindelijk kwam ik pas op de boot eraan toe. Het was echt geweldig mooi weer (strak blauw!) en omdat het binnen knetter warm was (vind je het gek op een écht stoomschip), kroop ik dus snel richting het voordek om daar m’n lunch op te peuzelen. Aan de andere kant van het meer bij Walter Peak Station was een chique restaurant (onwijs mooi en alles vol in bloei: perfect voor een bruiloft, welke er dus ook aan de gang was!), waar wij zouden gaan dineren en wijn proeven. :) Helaas zaten bij ons aan tafel Jammerende Jenny en Erik Engerd (zoals ik hem al eerder noemde Michael Jackson ;) ), maar Eradj zat ook bij ons dus dat was wel gezellig. Oor het diner kregen we bij de Anti-Pasta 3 wijnen te proeven (2 witte en een rode) en bij het diner kreeg je dan weer een glas wijn naar keuze complementary van de geproefde wijnen. Erg lekker dus ;), maar uiteindelijk had je na dit alles wel minstens 2,5 glas wijn in je mik zitten. Het hoofdgerecht was wat ze noemde ‘a Taste of New Zealand’, waarbij we ons te goed konden doen aan zalm, schaap en hert! :) Allemaal erg lekker hoor! Ons toetje zou op de boot terug worden geserveerd (dit was ook weer een waar festijn, hmmmm) net als de koffie en thee. Hiervoor echter werden we even rondgeleid op de boerderij door Duncan. Hahaha, wat een figuur ook. Een bijna niet verstaanbaar schots accent, maar echt een held. Ik moest vooral van hem door blijven gaan met mijn schapenlokroep, want hij vond hem erg goed. ;) hahahah Ik heb dus uiteindelijk ook nog een hert geaaid, wow wat een enorm gewei hebben die beesten zeg!!!! En ze hadden ook Schotse Hooglanders. (Dit zijn koeien met onwijs grote hoorns, nou ja in ieder geval de stieren dan.) Ze hadden hier ook Hemish the Bull staan, die echt enorme hoorn had. Jezus! Die wil je echt niet boos op je af hebben stormen…
Snel hierna hoorde je de toeter van de stoomboot al weer en moesten we weer terug. Gelukkig was aan boord wel het toetje ;) Verder was het erg hilarisch omdat ze aan boord zowel koffie als thee uit een theezakje hadden, wat bij veel mensen voor verwarring zorgde ;) hahahah Verder hadden ze een onwijs oude taart achter de piano gegooid, die dus zorgde voor een Sing Along. Nou iedereen had al minstens 2,5 glas wijn op en zong dus gretig mee. Alleen Erik Engerd was (gelukkig) nergens te bekennen. :)

Bij de pier in Queenstown aangekomen was het met de bus terug naar het hotel, dat boven op de berg lag. En toen heb ik uiteindelijk weer mn spullen gepakt, want ik wilde nog even mn blog updaten en ik had afgesproken om line te zijn op msn. Ik de hele berg afgelopen richting het internetcafé, was de persoon met wie ik had afgesproken niet online bereikbaar. Toen heb ik dus ook maar een deel van mn blog zitten updaten, maar helaas ging het café al om 23.00 dicht en had ik nog steeds niet op msn gezeten… :( Heb ik dus voor niks helemaal die berg afgelopen en helemaal langs de boulevard, want er was dus niemand. Erg jammer, want daarna mocht ik dus weer de hele trip omhoog maken dankzij een niet nagekomen belofte. Niet heel relaxed dus! :S
Toen ik uiteindelijk bij het hotel aan kwam heb ik nog even een fotootje gemaakt van de sterrenhemel omdat het hier echt kraakje helder was. Op zoek naar het zuiderkruis en volgens mij heb ik hem op foto ;) Bij het hotel heb ik toen in de hal van het hotel verder mijn blog van de afgelopen paar dagen uitgeschreven zodat ik die alleen nog uit hoefde te typen, wat weer tijd scheelt achter de pc. Uiteindelijk kwam er nog een nachtschoonmaakster, die vroeg of ik het erg vond dat ze ging stofzuigen. Hihihihi, ik vroeg meteen of zij het niet erg vond dat ik nog in de hal zat. Gelukkig vond ze dat niet :)
Uiteindelijk heel moe m’n bedje ingerold omdat het nogal een bewogen avondje was en ik de volgende dag weer redelijk vroeg mn bed uit moest.

(Binnenkort maar eens wat nieuwe foto’s!!!)