De wereldstad Omarama

Kia ora,
Na uiteindelijk een betrekkelijk goede nachtrust (geen Gandalf die een
eind weg ligt te snurken ;) ) was het weer op tijd (of voor sommige
begrippen vroeg) opstaan en ontbijten. Tijdens het ontbijt heb ik Andy nog
even geholpen met de bus inpakken. Ze hadden ons per slot van rekening
uitgenodigd om te komen bbq-en bij hun thuis, en dit was een van de
laatste dag dat ik kon helpen dus... Ook weer een goede daad gedaan voor
die dag. Na het ontbijt, waar Sonja na haar nacht in de suite erg laat
voor was, bleek Eduard in de lift vast te zitten. Dat heeft hij ook echt
weer... hahaha ;) (Wat een top hotel daar in Dunedin, he? :-p )
Goed nadat Eduard gered was uit de lift deden we nog een hele korte tour
van Dunedin, waarbij we even het station (dat was heel oud en heel groot
met allerlei versieringen) gingen bekijken en daarna nog even stopten bij
de botanische tuinen. Het was (voor de verandering) een beetje grijs die
dag en had s ochtends vroeg geregend. Dus het was zelfs een beetje fris.
;) Wat een verandering was dat t.o.v. de zon en de 20 graden die we elke
dag minstens moeten hebben gehaald. :D In de botanische tuinen hadden ze
(en dat was eigenlijk het enige wat ik dr wel leuk vond) een aantal
beelden staan van Peter Pan en aanverwanten figuren uit dat verhaal. Erg
leuk en goed gedaan!
Daarna was het door met de bus weer richting het noorden, helaas heb ik
(omdat ik gewoon echt heel moe was en omdat mn hoofd toch nog met andere
dingen bezig was) toen weer in de bus liggen slapen. :$ Gelukkig heb ik
nog wel delen meegekregen van het landschap en de reis, maar eigenlijk was
het wederom het idee dat je weinig nieuws had gezien.
Voor de lunch kwamen we bij de Moeraki Bolders. Dit zijn een soort grote
knikker/ei-vormige stenen, die daar zomaar in groepjes op het strand
liggen. Echt heel apart om te zien hoor! Hier heb ik dus nog eventjes heerlijk over het strand gewandeld en zo met de wind door je haren…tsja, dan merk je dat je echt vakantie hebt. Dan ga je over allerlei dingen nadenken waar je normaal liever niet over nadenkt of op dit moment niet over wil nadenken omdat je dat eigenlijk pas wilt doen als je terugbent... Helaas kan je dat soms niet tegenhouden, maar goed is het wel!
Na de lunch reden we op een gegeven moment door het plaatsje Oamuru, waar ze langs (zoals dat dan heet) een Avenue of Honor allemaal kruisjes bij elke boom hadden staan. Deze waren allemaal ter nagedachtenis aan mensen die gevallen waren tijdens een oorlog. Erg indrukwekkend! Oamuru is echter bekend vanwege zijn gesteente wat daar in de buurt uit de grond wordt gehaald. Voor mij deed het gewoon aan als mergel, maar goed. Hier schijnt het nogal bijzonder te zijn ;) Zo bouwen dr dan ook veel huizen van en soms zelfs een kerk. Zo hebben wij dus ook een kerk of eigenlijk een kathedraal bezocht, die helemaal uit dit gesteente was gemaakt. Dat gaf echt een heel apart gevoel aan die kerk...Heel...licht, maar wel heel erg mooi hoor! Het was vooral ook een grote kerk hoor die St. Patricks, of eigenlijk was het kathedraal. ;) Ach, who cares… :p
Ik wee took niet wat ik heb de laatste dagen, maar ik blijf in slaap vallen… :$ Na deze kerk was ik dus weer tot Kurow in slaap gevallen. Gelukkig werd ik op tijd wakker, want in Kurow kregen we van Mary & Andy een gratis ijsje! :D Super lief van ze, zeg! En hier in NZ geven ze je grote bolletjes… oei, daar moet ik toch wel weer flink voor naar de sportschool als ik terugben. :$
Uiteindelijk zijn we nog over 2 dammen heen gereden die op onze weg lagen, namelijk de Waitiki dam en de Benmore dam. We zijn bij eentje nog even kort gestopt om foto’s te maken, maar iedereen had het eigenlijk wel redelijk gezien, dus was het snel weer door richting het hotel.
Dit keer was alles met bedden goed geregeld alleen was er wel iets bijzonders aan het stadje. Er waren waarschijnlijk maar 350 inwoners (zo niet minder). En toen er dus 3 volle tourbussen stopten was het dus direct bingo, want het inwoneraantal vermenigvuldigde zich dus snel. ;) hahaha
Na even kort te hebben rondgekeken, want er waren echt 3 winkels en 1 supermarkt, waarvan er slechts één open was, ben ik maar even richting de bar/restaurant gegaan om daar rond te hangen. Helaas ook hier weinig te doen, behalve dan de barman (een leuke jonge vent) vervelen door hem lastige vragen te stellen. ;) Zoals: „Welk bier drink jij zelf als je hier bier drinkt?“ (Je begrijpt, we zaten dus echt in een wereldstad :p )
Uiteindelijk maar vroeg mn bedje ingedoken, maar helaas kwam ik in het donker tot de ontdekking dat mn schaapje (die mn teddybeer van thuis moest vervangen en die in had gekregen bij de Agridome van Sonja) weg was. Uiteindelijk kwam hij de volgende ochtend weer terug en hoorde ik toen dat Brindha en Eraaj hem hadden gejat. ;) Gelukkig was Brindha erg gevoelig voor mijn „verdwaalde schaapjes“ roep ;) en kwam ie snel bij me terug!
Helaas moest ik echter de nacht in de wereldstad, Omarama, alleen in een ‚koud’ bed doorbrengen. Wachtend tot onze laatste busreisdag aan zou breken...